,something that is beautiful is made in isolation.’
MORTON FELDMAN – piano, viool, altviool en cello (1987)
CONCERT EN CD PRESENTATIE
Nieuw Amsterdams Peil:
Emma Breedveld – viool
Heleen Hulst – altviool
Mick Stirling – cello
Gerard Bouwhuis – piano
De vaak zachte muziek van Morton Feldman heeft altijd een moment nodig om van de instrumenten naar het oor te reizen. Maar eenmaal gearriveerd ontwikkelt zich een hevige activiteit in bepaalde hersengebieden en blijf je gefascineerd luisteren naar de geleidelijke opeenvolging van akkoorden en veranderingen die zich ontvouwen en waar je niets meer van wilt missen.
Wat is het geheim van deze muziek? Is het Feldmans feilloze intuïtie? Zeker heeft het te maken met de inspiratie die hij via de schilderkunst van bevriende New Yorkse schilders en kunstenaars kreeg. Zo lijkt deze laatste compositie wel afkomstig van Calder: gewichtsloze akkoorden van bijna dezelfde afmetingen zweven in de ruimte als aan een mobile en geven je het gevoel dat tijd niet meer bestaat.